ေမ့တတ္ၾကသူမ်ား ဆိုတဲ့ ကလပ္တစ္ခုဖြင့္ရင္ ေကာင္းမလားလို႔ေတာင္ စဥ္းစားမိတယ္... ေမ့တတ္လိုက္ၾကတာ.. ဒီလို ဒီလို...
၁၀တန္း ေက်ာင္းသားဘဝက မနက္ေစာေစာ အေမက ၾကက္ဥကို ဟတ္ဘိြဳင္ေလး လုပ္ေပးထားပါတယ္... ေက်ာင္းမသြားခင္ စားဖို႔ပါ... အဖြားတို႔ ေခာတ္ထဲက သံုးလာတဲ့ ေငြဇြန္းေသးေလးနဲ႔ ၾကက္ဥကို အေပၚယံေလးေဖါက္.. စားတာေပါ့... စားလဲၿပီးေရာ အမိႈက္ပံုးထဲ သြားလႊင့္ပစ္လိုက္တယ္... ၾကက္ဥခြံေလး ကိုင္ၿပီး ျပန္ထြက္လာတဲ့ က်ေနာ့္ကို အေမက “ဟဲ့... ဇြန္းေရာ...” ဆိုေတာ့မွ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္... က်ေနာ္ လႊင့္ပစ္လိုက္တာက ေငြဇြန္းေလး...
ဒီလိုပဲ.. တစ္ခါကလဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေတြ ေျပာရင္း လႊင့္ပစ္လိုက္တာက မုန္႔.. လက္ထဲ က်န္ေနခဲ့တာက အိတ္ခြံ... ငတ္ေရာ...
ညီအစ္ကိုလို ခင္ရတဲ့ အကိုႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ ဒီလိုဗ်...
တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘဝ.. သူ႕ခ်စ္သူကို RC2 မွာ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ သြားႀကိဳပါတယ္... ၿပီးေတာ့ ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္မွာ ကားေစာင့္စီးၾကတာေပါ့... ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ လူေတြကလဲ မွတ္တိုင္မွာ က်ပ္ညပ္ေနတာပဲေလ... ဘတ္စ္ကား ေရာက္လာပါတယ္... သူလဲ ခ်က္ခ်င္း ကားေပၚကို အေျပးအလႊား ခုန္တက္လိုက္တယ္... ကားေပၚေရာက္ေတာ့မွ သူ႕ခ်စ္သူကို ေမ့က်န္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို သတိရေတာ့တယ္... မမွီေတာ့ဘူး... ကားက ထြက္ေနၿပီ... ေ႐ွ႕တစ္မွတ္တိုင္ ျပန္ဆင္းၿပီး သူ႕ခ်စ္သူကို အဲဒီေန႔က ေတာ္ေတာ္ေခ်ာ့လိုက္ရတယ္ ဆိုပါတယ္...
ပ႐ိုဂရမ္ေတြ ေရးရတာကို အရမ္းဝါသနာပါသလို အလုပ္ လုပ္ရင္ အရမ္းကို အာ႐ံုစိုက္ လုပ္တတ္တဲ့ ညီငယ္ တစ္ေယာက္က်ေတာ့...
တစ္ရက္... သူေရးေနတဲ့ ပ႐ိုဂရမ္ေလးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ေနရာမွာ တစ္ေနတယ္... ဘာမွားေနမွန္း မသိဘူး... ဘယ္မွာ ဘာျဖစ္လို႔ သူလိုခ်င္တဲ့ ပံုစံ မထြက္ရတာလဲ... စဥ္းစားရင္း.. ေရခ်ဳိးမယ္ဆိုၿပီး ေရဝင္ခ်ဳိးပါတယ္... ေရခ်ဳိးၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ တုံးလံုးႀကီး... စဥ္းစားေနရင္း ပုဆိုးဝတ္ဖို႔ ေမ့သြားတာတဲ့ဗ်ာ... ေတာ္ေသးတာေပါ့... သူက ညီေတြနဲ႔ ေနတာမို႔...
က်ေနာ္ကေတာ့ သူ႕ကို နာမည္ေကာက္ေပးလိုက္တယ္... “အာခီ မီးသီး” ဆိုၿပီး...
Monday, December 31, 2007
ေမ့တတ္ၾကသူမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment